دانلود پاورپوینت با موضوع خلاصه کتاب مبانی عرفان و تصوف،
در قالب ppt و در 305 اسلاید، قابل ویرایش.
بخشی از متن پاورپوینت:
عرفان
در لغت به معناي شناخت و شناسايي است.
در اصطلاح روش و طريقه
اي ويژه است كه براي دستيابي و شناسايي حقايق هستي و پيوند ارتباط انسان با
حقيقت ، برشهود ، اشراق و وصول و اتحاد با حقيقت تكيه مي كند و نيل به اين
مرتبت را نه از طريق استدلال و برهان و فكر ، بلكه از راه تهذيب نفس و قطع
علايق از دنيا و امور دنيوي و توجه تمام به امور روحاني و معنوي ميداند .
تكيه گاه عرفان علم حضوري است ( مدد ازدانش شهودي )
استفاده از برهان عقلي و يا دليل نقلي براي تأييد و تقويت و ايجاد دانش است نه براي اثبات اصل مطلب.
عرفان عملي : سير و سلوك و وصول و فنا
عرفان نظري : ضوابط و روش هاي كشف شهود
تصوف
تصوف مقام (صوف) يا (صفا) است.
به معني صافي شدن از تعلق به ما سوي الله و رذايل نفساني.
تعبير صوف به سه كلمه ي (صبر) ، (وفا) ، (فنا).
به
كساني اطلاق ميشود كه : پشمينه پوش ، برخوردار از صفاي باطني ، قرار
گيرنده در صف اول مقربان قرب حضرت حق و قناعت ورز به گياهان صحرايي بوده
اند
تصوف و عرفان
اين واژه ، بيانگر نگاهي است كه بر اهميت شناخت قلبي و كشف و شهود دروني تأكيد كرده ، تزكيه باطن را يك اصل اساسي تلقي ميكند.
رياضت
هاي دروني و جسماني را راهي مهم و اساسي در دستيابي به تطهير دروني ميداند
و بر عزلت نشيني و خلوت نشيني ، تساهل و تسامح ، اخلاق مداري ، عشق ، محبت
اصرار مي ورزد.
هر چند دو واژه گاهي اوقات مترادف هم ذكر ميشود اما داراي تفاوت هايي هستند
در لغت به معناي شناخت و شناسايي است.
در اصطلاح روش و طريقه
اي ويژه است كه براي دستيابي و شناسايي حقايق هستي و پيوند ارتباط انسان با
حقيقت ، برشهود ، اشراق و وصول و اتحاد با حقيقت تكيه مي كند و نيل به اين
مرتبت را نه از طريق استدلال و برهان و فكر ، بلكه از راه تهذيب نفس و قطع
علايق از دنيا و امور دنيوي و توجه تمام به امور روحاني و معنوي ميداند .
تكيه گاه عرفان علم حضوري است ( مدد ازدانش شهودي )
استفاده از برهان عقلي و يا دليل نقلي براي تأييد و تقويت و ايجاد دانش است نه براي اثبات اصل مطلب.
عرفان عملي : سير و سلوك و وصول و فنا
عرفان نظري : ضوابط و روش هاي كشف شهود
تصوف
تصوف مقام (صوف) يا (صفا) است.
به معني صافي شدن از تعلق به ما سوي الله و رذايل نفساني.
تعبير صوف به سه كلمه ي (صبر) ، (وفا) ، (فنا).
به
كساني اطلاق ميشود كه : پشمينه پوش ، برخوردار از صفاي باطني ، قرار
گيرنده در صف اول مقربان قرب حضرت حق و قناعت ورز به گياهان صحرايي بوده
اند
تصوف و عرفان
اين واژه ، بيانگر نگاهي است كه بر اهميت شناخت قلبي و كشف و شهود دروني تأكيد كرده ، تزكيه باطن را يك اصل اساسي تلقي ميكند.
رياضت
هاي دروني و جسماني را راهي مهم و اساسي در دستيابي به تطهير دروني ميداند
و بر عزلت نشيني و خلوت نشيني ، تساهل و تسامح ، اخلاق مداري ، عشق ، محبت
اصرار مي ورزد.
هر چند دو واژه گاهي اوقات مترادف هم ذكر ميشود اما داراي تفاوت هايي هستند
